ÖFKEM TERK ETMİYOR BENİ / Şiir

ÖFKEM TERK ETMİYOR BENİ

Hasan Çelikkol

Ürkek bir ceylanın bedeninde gördüm iki uzun neşter izini

Kuru bir kuyunun dibinde yatıyor ve şimdiden ölü

Hiç iyi değilim bu yüzden

Gerçeğin öfkesi böyle mi düğümlenmeli

Zor katlanıyorum ceylanın ölümüne

Uzun uzun bakıyorum gökyüzüne

Duyduğum sadece birkaç kanat sesi, o da belli belirsiz

Zorbalar gülüyor, kahkahalarının sesi geliyor çok yakından

Erguvanlar yasta da ceylan kuyunun dibinde bir ölü

İyiler nerede

Anlaşılan külliyen yalan bir dünyadayız

Öfkem kartopu gibi büyüyor

Gölgemi saklamadan iniyorum trenden

Aklımda kısas

İlk gördüğüm karanlığa basıyorum tetiği

Sorgusuz sualsiz bir iki üç… dört, beş, altı

Boşuna düşmüyor yere mermilerimin boş kovanları

Ağzımda buruk bir tat

Kötülerin hepsi ölü