İĞDE AĞAÇLARININ ALTINDA SEVİŞMEK VARKEN / Şiir

Hasan ÇELİKKOL

İĞDE AĞAÇLARININ ALTINDA SEVİŞMEK VARKEN

Karlar çok çabuk eridi

Hiç kimse dönüp bakmadı kaç yıl, kaç ay, kaç gün geçti, ben dâhil

Gökyüzünün sonsuz girdabında mevsimlere ne oldu düşünmedik

Güzel bir cümle olarak kaldı, bir zamanlar demek

Sonra ne olduysa oldu, ilk kalp yorgunluğunda

Bu şehrin kalesi önünde ölüm seni bekliyor olabilir diye fısıldadı Şeytan

Günün son ışıkları kaybolmadan hemen önce

Saklandım gölgelerin ardına

Korkmadım dersem yalan olur

Sanki karşımda en büyük düşmanım vardı da gölgelerde yaşamaya başladım

Aklımda kuşatılmışlık, tüm kırmızıları çıkardım hayatımdan

Mavileri geride bıraktım, gökyüzü hep maviydi

Kargaları görmezden geldim oysa mutlaka üç karga olurdu resimlerimde

Sarılar, yeşiller kayıptı, uzak ülkelere gidenlerle birlikte

Gidenlerin üzerine kürekle toprak atanlardan biri de bendim

Zamanın zarı yırtılmıştı

Öyle ya hiç kimse ölümsüz değildi

Kaç zaman geçti bilmiyorum bir gün uyandım

Şeytan gülerek bana bakıyordu elinde ipe sarılı elma

Bana neden çöl vadettiğini o an anladım

Düşünmeden yerden bir taş alıp attım, tam isabet

Dünyadaki tüm şeytanlar defolup gitsin dedim hayatımdan

Dedim mi dedim

Uzanıp bir elma kopardım en tazesinden

Afiyetle yedim

Yarasın

Yaradı, bir zamanları hatırlatan bütün sözcükleri attım zihnimden

Değiştim

Einstein çok haklıymış, zaman izafiydi gerçekten

Kırmızı güzeldi, hem de çok güzel, neden çıkarmıştım hayatımdan

Dedim ki kendi kendime, sen yine âşık ol

Sevgililerin listesine gün doğmadan yeni isimler ekle

Öyle ya iğde ağaçlarının altı ne güne duruyor