HİÇLİKLE UYANMAK / Şiir

HİÇLİKLE UYANMAK

Soru sormak yetmiyor boşluğa

Tanrıya yalvarsan da

Nafile

Fotoğrafına dokunduğunda kanıyor odaların

Gözyaşları yağmur

Silemiyorsun istediğin zaman

Durgun sularda sürgün

Hiçsin korkunun tutsaklığında

Farkında değilsin, siyahsın

Her yalnız gibi bedelini ödüyorsun yalnızlığın

Oysa çare sensin

Yumruğun havada, yaşamak senin de hakkın

Sarılmak kolay bahçedeki incir ağacına

Uyumak da kolay gölgesinde, hele özlemlerini çiçekli dallara astıysan

Uyanmak da

Zor olan özgürce yürümek gökyüzünün altında

Yoksa neye yarar yaşamak hiçliğin yanında

Hasan Çelikkol