GÖLGEMDİ UMUDUM / Şiir

GÖLGEMDİ UMUDUM

Önce gece oldu, sonra sabah

Sonra yine gece oldu

Ay gizleyememişti yüzümdeki hüznü

Oysa yeni bir dünyaydı vaat ettiğim

Zamanı saklayan eski bir saatten özgür olacağım günü beklemeye başladım

İlk bendim oysa bulutların üstünde gerçekleri sunan

Özgürce alınan nefeslerin sayısını ilk yazan bendim

Kim bilir kaç kez alınsam da içeri saklanan belgelerdi elimdeki

Dillerini bilmediğimiz coğrafyada hazırlanan

Gün bitmeden gece oldu yine

Şeytanla karşılaştım ama korkmadığımı haykırdım

Avludaki kuşlar da duydu

Bir kez değil pek çok kez yaşadım cehennemi

Gölgemdi umudum

Kendi çocukluğumun sokaklarında yıkılıncaya kadar ant içtim gördüklerimi yazmaya

İşaretler vardı, çıkacağımı anlamıştım kara delikten

Çünkü güneş her gün umudu hatırlattı karlı kış günleri doğduğunda

Kıyıdaki kumlar yazdığım şiirleri hatırlattı dirence ait

Denizi hatırladım, mavisini hatırladım okyanusun

Ceviz ağacı özgürlüğün fısıltısını hatırlattı

Yaz rüzgârıyla buğday tarlasından gelen adaletin sesini duydum

Donmuş bedenim ısındı sabah ve ölüler şehrinden çıktım

Hasan Çelikkol