BU KADAR DEDİ İÇİMDE BEN OLAN RÜYA / Şiir

BU KADAR DEDİ İÇİMDE BEN OLAN RÜYA

Doğdum ve yaşadım, günler yağmur damlaları kadar çok

Kelimeler kaybolunca anladım

Sonra boşlukta izler silindi, bulutlar dağıldı

Mavi giysili bir çocuk geldi yanıma

Araf;

Beklerken çok düşündüm çocukluğumu

Hep ekşi elmalar geldi gözlerimin önüne çalıp da yediğim

Güldüm, sonra da korktum, sırası mıydı gülmenin hem de

Araf’ın arkasında beni bekleyen sırların açığa çıkacağı gün

Cehennem;

Yazmak istemiyorum hiç, baktım da gördüm kapısından

Kanlı bir nehir, öyle çok ki ah eden

Çığlık çığlığa ağlayan kirli nefesler verilirken

Yana yana öğreniyorlar bedeli ne kötülüklerinin

Cennet;

İsmi olmayan kahramanlar karşıladı beni, haliyle çok sevindim

Belli ki yeşil sayılar düzenlemiş burayı

Keşke kalabilsem dedim daha çok baktıkça kapısından içeri

Keşke daha çok sevseydim de bulsaydım dedim iyiliklerin yolunu

Güneşin ateşi değdi yanağıma, uyandım içinde ben olan rüyadan

Bir el fısıldadı, bu kadar dedi unut kitaplarda yazılanları 

Doğdun ve yaşadın

Bak gökyüzüne gerçek ne anlarsın

Araf’ın ötesi düşmüş, deliliğim kayboldu birdenbire

O an mavilikleri öpmek istedim

Hasan Çelikkol